Wszystkie komentarze podane w nawiasach
kwadratowych i (albo) w kolorze granatowym pochodzą od autora przekładu. Jeśli dotyczą one czasopism polskojęzycznych, to zostały
one oparte na szczegółowej analizie formatów stosowanych przez 26 wiodących
polskich periodyków. Ze względu na jakość opracowań redakcyjnych, konsekwencję
układu tekstu, język polski i logikę zapisu informacji za najlepsze czasopismo
polskie autor uważa nieistniejący już "Polski Tygodnik Lekarski",
a spośród obecnie wydawanych - "Medycynę Praktyczną".
Tekst w oryginalnej, angielskiej wersji
można publikować w celach niekomercyjnych w częściach lub całości, jednak
zawsze z podaniem źródła pochodzenia, tj. Międzynarodowego Komitetu Wydawców
Czasopism Medycznych jako autorów.
Tekst w wersji polskiej (w tym komentarze
od tłumacza) można kopiować i publikować w celach niekomercyjnych w częściach
lub całości, jednak zawsze z podaniem źródła pochodzenia i nazwiskiem
tłumacza/autora komentarzy, który odpowiada za prawidłowość przekładu.
Do publikacji niekomercyjnych zalicza
się umieszczenie niniejszego tekstu lub jego fragmentów (nawet wielokrotne)
w czasopiśmie biomedycznym w odredakcyjnej instrukcji dla autorów lub
obok niej, a także powielenie w celach szkoleniowych (z wyjątkiem podręczników
i poradników) lub do użytku własnego, albo cytowanie w recenzjach i omówieniach.
Korzystanie z tekstu "Ujednoliconych
wymagań" w innych celach wymaga pisemnej zgody Autorów, a w wypadku
wersji polskiej również tłumacza. Nie wystarczy zgoda przekazana pocztą
elektroniczną.
Wstęp
Wydawcy najbardziej znanych czasopism biomedycznych o szerokiej formule
tematycznej stworzyli niewielki, nieformalny zespół, który spotkał się
w styczniu 1978 r. w Vancouver (British Columbia, Canada) w celu ustalenia
wytycznych, dotyczących budowy rękopisów przeznaczonych do druku w ich
czasopismach. Zespół ten przyjął wówczas nazwę Grupa Vancouver. W 1979
r. po raz pierwszy opublikowano opracowane przez ten zespół wymagania
odnośnie do rękopisów, w tym sposób podawania w nich piśmiennictwa zgodny
z zasadami Państwowej Biblioteki Medycznej [National
Library of Medicine, Bethesda, USA]. [W Polsce dokument ten był błędnie nazywany "Kodeksem dobrych
obyczajów"]. Grupa Vancouver w poszerzonym składzie przekształciła
się w Międzynarodowy Komitet Wydawców Czasopism Medycznych (International
Committee of Medical Journal Editors, ICMJE), który obraduje co roku,
stopniowo rozszerzając zakres działania.
Dotychczas Komitet opublikował pięć wydań "Ujednoliconych wymagań".
W ciągu minionych lat powstały artykuły odnoszące się do różnych zagadnień
związanych z przygotowywaniem rękopisów. Wiele z nich znalazło się w niniejszym
dokumencie, a kilka stało się przedmiotem oddzielnych publikacji Komitetu.
Każda z nich ukazała się na łamach czasopism naukowych.
Tekst wydania piątego (1997) jest oparty na wydaniu czwartym, które gruntownie
przerobiono, aby nabrał klarowności, przy czym zwrócono baczniejszą uwagę
na zagadnienia prawne, ochronę prywatności danych osobowych, opis metod.
Tekst ten w całości może być powielany jako materiał szkoleniowy w celach
niekomercyjnych bez ograniczeń ze strony praw autorskich; Komitet zachęca
do rozpowszechniania "Ujednoliconych wymagań".
Czasopisma, które postanowiły skorzystać z tego dokumentu (ponad 500
redakcji), proszone są o cytowanie w instrukcjach dla autorów wersji z
1997 r.
Pytania i komentarze dotyczące "Ujednoliconych wymagań" należy
kierować pod adresem pani Kathleen Case z biura sekretariatu ICMJE, Annals
of Internal Medicine, American College of Physicians, Independence Mall
W., Sixth St. at Race, Philadelphia, PA 19106-1572, United States (Phone:
215-351-2661; Fax: 215-351-2644; e-mail: kathyc@acp.mhs.compuserve.com).
W 1996 r. zalecenia ICMJE ukazały się w: Annals of Internal Medicine,
British Medical Journal, Canadian Medical Association Journal, Journal
of the American Medical Association, Lancet, Medical Journal of Australia,
New England Journal of Medicine, New Zealand Medical Journal, Tidsskrift
for den Norske Laegeforening, Western Journal of Medicine i Index Medicus.
Należy podkreślić, że korzystanie z zaleceń zawartych w tym dokumencie
jest dobrowolne.
Po pierwsze mają one za zadanie instruować autorów, jak należy przygotowywać
prace do druku, a nie narzucać wydawcom stylu publikowania. (Jakkolwiek
wiele czasopism zdecydowało się na zastosowanie niektórych wskazówek w
pracach wydawniczych).
Po drugie dzięki podporządkowaniu się autorów zasadom "Ujednoliconych
wymagań" redakcje nie muszą już odsyłać otrzymywanych prac do poprawek,
choć zdarza się, że w czasie ostatecznego redagowania numerów redaktorzy
dokonują w tekstach pewnych zmian niezbędnych ze względu na styl danego
czasopisma.
Po trzecie autorzy, wysyłający artykuły do czasopism, które przyjęły
zasady "Ujednoliconych wymagań", nie są zmuszeni do studiowania
stylu danego czasopisma. Wystarczy, że zastosują się do założeń zawartych
w naszym dokumencie.
Autorzy są jednak zobowiązani do podporządkowania się dokładnej instrukcji
zamieszczanej w danym czasopiśmie, odnoszącej się do tematyki i rodzaju
publikacji, jakimi zajmuje się ten periodyk - na przykład informacji,
że zmieszcza on artykuły oryginalne, prace poglądowe, kazuistykę itd.
Ponadto instrukcja może zawierać dodatkowe szczegółowe wymagania danego
czasopisma, takie jak liczba kopii rękopisu, akceptowane języki publikacji,
wielkość prac, zalecane skróty wyrazów.
Oczekujemy, że czasopisma, które postanowiły skorzystać z "Ujednoliconych
wymagań", będą drukować instrukcje dla autorów zgodne z tym dokumentem
i opublikują jego oficjalną wersję.
Na początek strony

[SKŁAD KOMITETU]
MIĘDZYNARODOWY KOMITET WYDAWCÓW
CZASOPISM MEDYCZNYCH
(dawniej Grupa Vancouver)
Członkami Komitetu są:
- Linda Hawes Clever, Western Medical Journal;
- Lois Ann Colaianni, US National Library
of Medicine (Index Medicus);
- Frank Davidoff, Annals of Internal Medicine;
- Richard Glass and George D. Lundberg,
Journal of the American Medical Association;
- Richard Horton, The Lancet;
- Magne Nylenna, Tidsskrift for Den Norske
Laegeforening;
- Richard G. Robinson, New Zealand Medical
Journal;
- Richard Smith, British Medical Journal;
- Bruce P. Squires, Canadian Medical Association
Journal;
- Robert Utiger, Jerome P. Kassirer, Marcia
Angell, The New England Journal of Medicine;
- Martin VanDer Weyden, The Medical Journal
of Australia;
- Patricia Woolf, Princeton University.
Na początek strony

O CZYM NALEŻY PAMIĘTAĆ
PRZED PRZESŁANIEM PRACY
DO REDAKCJI
[Ważne: przed ostatecznym
przygotowaniem artykułu należy uważnie przejrzeć kilka numerów czasopisma,
do którego praca ma być wysłana]
Prace powtarzające te same treści lub powtarzane
Chodzi tu to teksty, które już były publikowane albo które powtarzają
treść artykułów poprzednio drukowanych.
Czytelnicy czasopisma drukującego teksty źródłowe mają prawo wierzyć,
że praca, którą czytają, jest całkowicie oryginalna, chyba że w artykule
wyraźnie zaznaczono, że jest ona przedrukowywana na wniosek autora lub
redakcji. Decydują o tym: międzynarodowe prawo autorskie, zasady etyki
i finansowy aspekt korzystania ze źródeł cudzego autorstwa.
Prawie żadna redakcja nie przyjmie do druku pracy, która była już publikowana
w całości lub częściowo, albo którą autor wcześniej wysłał do jakiegoś
innego czasopisma, gdzie została zaakceptowana do druku lub ogłoszenia
w formie elektronicznej. Nie odnosi się to jednak do prac, które zostały
odrzucone przez inne czasopisma i artykułów już przedstawianych, ale tylko
w postaci doniesień wstępnych, streszczeń czy plakatów na sympozjach i
zjazdach naukowych. Nie dotyczy to również prac wygłaszanych na posiedzeniach
naukowych, pod warunkiem, że nie zostały wydrukowane w sprawozdaniach
ze zjazdów i nie są przewidziane do takiej publikacji w przyszłości. Wydrukowanie
artykułu w prasie codziennej i popularnej także nie stanowi przeszkody
w publikacji w czasopiśmie naukowym, pod warunkiem, że doniesienie prasowe
nie zawiera żadnych danych uzupełniających, tabel, ilustracji i bibliografii.
Przesyłając pracę do redakcji, autor powinien złożyć jednoznaczne oświadczenie,
że tekst nie powtarza treści innego artykułu, nie był dotychczas publikowany,
złożony i zaakceptowany w innym czasopiśmie ani wydawnictwie. Jeśli artykuł
zawiera treści powtarzane za inną pracą, to w oświadczeniu należy o tym
fakcie poinformować, podając źródło i umieszczając odpowiednią pozycję
w piśmiennictwie. Należy także załączyć kopię pracy cytowanej, aby redakcja
miała pełne rozeznanie w tej sprawie.
Jeżeli autor prześle pracę powtarzającą inne teksty, ale nie poinformuje
o tym, to powinien się spodziewać ostrej reakcji ze strony czasopisma.
W najlepszym razie redakcja odrzuci rękopis. Może się jednak zdarzyć,
że wydawca wydrukuje notatkę o nadesłaniu do redakcji pracy powtarzającej,
z dołączonymi wyjaśnieniami autora albo bez takiej noty, lub nawet nie
uprzedzając go o tym.
Doniesienie wstępne, ogłoszone w jakichkolwiek mediach, przedstawiające
treść artykułu zaakceptowanego przez czasopismo naukowe do druku, ale
jeszcze nieopublikowanego, jest niezgodne z polityką wydawniczą większości
periodyków. W nielicznych wypadkach takie postępowanie autora może być
uznane za dopuszczalne, jeśli zostało uzgodnione z redakcją, na przykład
ze względu na dobro publiczne.
Na początek strony

Dopuszczalność publikacji powtórnych
Publikacje powtórne, w tym samym lub innym języku, szczególnie w innych
krajach, jest legalne i może być nawet pożądane, jednak pod takimi oto
warunkami:
- autor uzyskał zgodę obu czasopism; redakcja drugiego czasopisma musi
otrzymać odbitkę drukarską, kserograficzną lub kopię rękopisu pierwszej
publikacji;
- pierwsza publikacja nastąpiła co najmniej na tydzień przed drugą (chyba
że obie redakcje uzgodniły inaczej);
- adresatami powtórnej publikacji są czytelnicy należący do innej grupy
odbiorców; za wystarczające uważa się wydrukowanie skróconej wersji
pierwszej publikacji;
- dane i wnioski zawarte w powtórnej publikacji ściśle odpowiadają treści
publikacji pierwszej;
- na stronie tytułowej publikacji powtórnej umieszczono w stopce informację
dla czytelników, naukowców i instytucji gromadzących dane o publikacjach,
w której autor oświadcza, gdzie i kiedy praca ta ukazała się już w całości,
we fragmentach lub w postaci skróconej. Przykładowa notka mogłaby mieć
brzmienie: "Niniejszy artykuł został oparty na pracy opublikowanej
w [tu: tytuł czasopisma wraz ze wszystkimi danymi bibliograficznymi]";
udzielenie zgody na powtórną publikację powinno być bezpłatne.
Na początek strony

Prawo pacjentów do prywatności
Pacjenci mają nienaruszalne prawo do zachowania prywatności, chyba że
wyrażą zgodę na ujawnienie danych o sobie. Niedopuszczalne jest publikowanie
żadnych informacji osobistych ani w postaci opisów, ani obrazów czy innych
elementów identyfikujących, chyba że jest to uzasadnione ze względu na
sens podanej w artykule informacji naukowej, a pacjent wyraził jednoznaczną
zgodę na piśmie. Warunkiem legalności takiej zgody jest przedstawienie
pacjentowi rękopisu pracy.
W artykule należy pomijać te szczegóły identyfikujące, które nie mają
istotnego znaczenia dla treści, nie wolno również żadnych danych o pacjencie
zmieniać czy fałszować, nawet w celu zachowania jego anonimowości. Utrzymanie
wszystkich informacji o pacjentach bywa trudne, dlatego w razie jakichkolwiek
wątpliwości należy uzyskać zgodę na ich ujawnienie. Na przykład zasłonięcie
oczu na zdjęciu pacjenta uważa się za niewystarczający sposób zabezpieczenia
przed identyfikacją.
Wymagania dotyczące prawa pacjentów do prywatności powinny być zawarte
w instrukcji dla autorów. Jeżeli autor uzyskał zgodę pacjenta, to w pracy
powinien zamieścić o tym wzmiankę.
Na początek strony

Zestawienie wymagań technicznych
- Wiersze tekstu powinny być pisane z podwójnym odstępem [tj. interlinią].
- Każda część, rozdział lub odrębny merytorycznie fragment tekstu powinien
zaczynać się od nowej strony.
- Poszczególne części artykułu powinny występować w następującej kolejności:
strona tytułowa, streszczenie i słowa kluczowe, tekst pracy, podziękowania,
piśmiennictwo [tj. bibliografia], tabele (każda na osobnej stronie),
objaśnienia do tabel i podpisy pod ryciny.
- Ilustracje (nieoprawione odbitki fotograficzne lub oryginalne rysunki,
luzem w osobnej kopercie) nie powinny być większe niż 203 x 245 mm (8
x 10 cali).
- Do materiałów reprodukowanych z innych publikacji albo do ilustracji,
które umożliwiają identyfikację ludzi, należy dołączyć na piśmie zgodę
odpowiednich osób lub instytucji.
- Należy dołączyć oświadczenie o przeniesieniu na daną redakcję praw
autorskich do publikacji oraz inne wypełnione druki, jeśli są wymagane.
- Liczba dostarczonych egzemplarzy rękopisu powinna odpowiadać wymaganiom
redakcji.
- Jeden zapasowy egzemplarz pracy wraz z ilustracjami, tabelami itd.
powinien pozostać u autora.
Na początek strony

Przygotowanie rękopisu
Tekst główny prac klinicznych i doświadczalnych jest
zwykle (ale nie zawsze) podzielony na kolejne części zatytułowane następująco:
- Wstęp [lub Wprowadzenie],
- Metody [w pracach polskich również: Metoda; albo Materiał i metoda;
albo Materiał i metody; albo Materiał badawczy (lub kliniczny); nie:
Metodyka; nie: Metodologia],
- Wyniki,
- Omówienie [także: Omówienie i wnioski; nigdy "Dyskusja",
to powszechny błąd],
W długich artykułach, ze względu na konieczność zwiększenia czytelności
tekstu, stosuje się również śródtytuły (zwłaszcza w podrozdziałach Wyniki
i Omówienie). W artykułach innego rodzaju, np. kazuistycznych, poglądowych,
odredakcyjnych [edytorialach] może okazać się niezbędne zastosowanie innego
układu tekstu. Autor powinien uzgodnić to z redakcją.
Prace muszą być napisane na maszynie lub wydrukowane na drukarce komputerowej
na białym papierze maszynowym o wymiarach 216 x 279 mm (8 1/2 x 11 cali) lub w postaci pliku PDF ze stronami w tym samym formacie,
[format Legal] albo 212 x 297 mm [format
ISO A4]. [Uwaga: pliki PDF nie zastępujš tekstu wykonanego w edytorze, nadajš się do obróbki drukarskiej i mogš być traktowane jedynie jako zastępniki tekstu drukowanego na papierze]. Wszystkie cztery marginesy powinny mieć szerokość co najmniej
25 mm (1 cala). Kartki mogą być zapisane tylko po jednej stronie. Wiersze
tekstu powinny być oddzielone od siebie podwójnym odstępem [tzw. podwójna
interlinia]. Dotyczy strony tytułowej, streszczenia i słów kluczowych,
tekstu podziękowań, piśmiennictwa, każdej z tabel, objaśnień do tabel
i podpisów pod rycinami. Strony powinny być kolejno ponumerowane, poczynając
od tytułowej. Numery umieszcza się w górnym lub dolnym prawym rogu każdej
strony [w całej pracy jednakowo].
Na początek strony

Rękopisy na nośnikach
Wszystkie redakcje na świecie wymagają, aby artykuły, które uzyskały wstępną akceptację
redakcji, zostały dostarczone w postaci elektronicznej;
żądania te mogą dotyczyć różnych formatów plików tekstowych przygotowanych
w jednym z wyznaczonych programów [procesorów tekstów, edytorów], w tym
także w postaci czystego tekstu ASCII.
Do nośnika należy bezwzględnie dołączyć tekst napisany w edytorze tekstów oraz obowiązkowo wydrukowany na drukarce lub plik PDF, identyczny z wersją ostateczną, znajdującą się na nośniku.
Plik z tekstem powinien mieć logiczną nazwę, na podstawie której będzie
można łatwo zidentyfikować artykuł lub autora.
Nośnik należy opatrzyć etykietą, na której oprócz nazwiska pierwszego
autora i tytułu pracy oraz nazwy pliku są umieszczone dane dotyczące sprzętu
i oprogramowania.
Format tekstu w postaci elektronicznej, sposób nazwania pliku, liczbę
kopii oraz inne szczegóły techniczne należy sprawdzić w instrukcji dla
autorów, a w razie wątpliwości uzgodnić z redakcją.
Na początek strony

[Przydatne informacje]
Pisząc tekst, trzeba pamiętać, że redakcje mogą
dysponować sprzętem komputerowym, systemem informatycznym i oprogramowaniem
zupełnie innym niż autor. Mogą nie mieć możliwości przeniesienia tekstu
z nośnika autora, jeśli jest ona w innym formacie niż redakcyjne stacje
odczytu. Mogą także mieć problemy ze znakami, które nie występują w języku
angielskim.
Należy się starać o przygotowanie rękopisu (tak
umownie nazywamy tekst ze wszystkimi dodatkami, który nie został wydrukowany
w drukarni) w formie możliwie uniwersalnej. Tekst nie powinien więc być
sformatowany tak jak do druku, ale w maksymalny sposób przypominać zwykły
maszynopis. W postaci elektronicznej (na syskietce) powinien składać się
wyłącznie ze znaków alfabetu, znaków przestankowych, symboli i znaków
matematyczno-fizycznych, słowem musi mieć postać rozszerzonego standardu
ASCII (Unicode).
Dlatego zalecam używanie tylko zwykłych edytorów,
Może to być np. MS Word, OpenOffice, Write, WordPad, Notatnik Windows (NotePad), chyba że redakcja życzy
sobie inaczej. Nie wolno składać tekstów w programach poligraficznych.
[Należy pamiętać, aby:]
- Nie dawać wyróżnień w tekście: pogrubień, kursywy,
podkreśleń itp. (jest to rola redaktora czasopisma).
- Nie wyróżniać czcionek tytułów i nie wyśrodkowywać
ich. Pozostawić je jako zwykły tekst. Tytuł musi się znaleźć po prostu
w osobnej linii, nic więcej. Tytuły powinny być pisane normalnymi literami
(nie wersalikami, tj. wielkimi).
- Wyłączyć funkcje dzielenia wyrazów.
- Indeksy górne
i dolne (np. m2, H2SO4) sformatować tak, aby były poprawnie widoczne.
- Symbole matematyczne, litery greckie i znaki
obcojęzyczne należy wstawiać wyłącznie w zgodzie z tablicą fontów Unicode.
W przeciwnym razie mogą zostać niepoprawnie wydrukowane.
- W wypadku konieczności umieszczenia tekstu pisanego
cyrylicą, literami arabskimi lub hebrajskimi, należy używać fontów Unicode.
- Nie wstawiać żadnych rycin do tekstu. Ryciny
wysokiej jakości (odbitki foto) dołącza się osobno. W tekście
można (jeśli redakcja wyrazi na to zgodę) podawać miejsce umieszczenia
rycin i tabel np. w nawiasach kwadratowych w osobnej linii: "[tabela
4.]".
- Nie wstawiać żadnych tabel do tekstu. Należy
je pisać każdą w odrębnym pliku, nie korzystając z funkcji "Twórz
tabelę". Zamiast tej funkcji należy stosować tabulator oddzielający
pionowe kolumny w wierszach (jedno naciśnięcie tabulatora dla każdej
kolumny). Punkty tabulacji należy ustawić w Wordzie na linijce u góry
ekranu.
- Przypisy i pozycje piśmiennictwa podawać przez
wpisanie w tekście odpowiedniego numeru w nawiasach okrągłych: "(1,
23, 48)" lub kwadratowych: "[1,
23, 48]", zgodnie z zaleceniami redakcji.
- Nie numerować pozycji piśmiennictwa inaczej
niż liczbami (np. niedopuszczalne jest oznaczenie: "(22, 48a, 51)").
Jeśli po napisaniu tekstu wstawiono nową pozycję piśmiennictwa, to całość
trzeba przenumerować zarówno w tekście, jak i w zestawieniu na końcu.
[Kody polskich znaków w plikach
na nośniku]
Redakcje polskie zazwyczaj dysponują oprogramowaniem
umożliwiającym konwersję polskich znaków do standardu wymaganego w fotoskładzie.
Jednak zaleca się, aby tekst był napisany w jednym z następujących systemów:
- Windows CE (EE, Europa Środkowa, Europa Centralna,
Central Europe), (strona kodowa Microsoft 1250),
- Latin 2 (strona kodowa Microsoft 852),
- międzynarodowy standard ISO 8859-2,
- Mazovia.
Niektóre redakcje wymagają kodowania polskich znaków
w formacie MacIntosh PL.
[Kody znaków obcojęzycznych]
W wypadku kodowania znaków obcojęzycznych najwygodniejszy
jest system Windows-1250 lub ISO 8859-2.
[Nośniki]
Większość współczesnych systemów komputerowych
nie czyta już dyskietek starego typu: 5 1/4 cala i 3 1/2 cala. Obecnie dopuszczalnymi nośnikami są: płyta CD, DVD lub blu-ray, a także pendrive. Pliki można przesyłać również pocztą elektroniczną - po uzgodnieniu z redakcją. Redakcje z zasady nie przyjmują prac niezaakceptowanych wstępnie co do tematyki, tytułu, sposobu przesłania i bez spełnienia innych wymagań. Nie są przyjmowane prace w formatach PDF, Html, XML, Deja-vu i podobnych, wtórnie przetworzonych, niepochodzących bezpośrednio z edytora. Obecnie stosuje się mechanizmy antyspamowe i chroniące czasopisma przed zalewem niechcianych materiałów, dlatego redakcje często polecają wstawienie określonego kodu do tematu listu, co zabezpiecza nadawcę przed odrzuceniem przesyłki przez automat odbiorcy, a odbiorcę przed nadużyciami.
Nośnik powinien być opatrzony
nieusuwalnym napisem z danymi: nazwisko autora (jednego lub pierwszych
dówch), tytuł pracy, system operacyjny komputera (np. DOS, Windows, MacIntosh, Linux)
nazwę formatu tekstu (rodzaj edytora, czy ASCII, RTF itp.), system kodowania
znaków polskich i obcojęzycznych, jeśli tekst jest przesyłany e-mailem - pełną nazwę pliku znajdującego się w załączniku do listu. Jeśli praca jest przesyłana listem elektronicznym, to tylko jako załącznik. Nie wolno jej wstawiać do treści listu. Prócz powyższych danych obowiązkowo zawartych w treści listu, w temacie tego listu należy umieścić oddzielone przecinkami: nazwisko pierwszego autora, inicjał jego imienia, pierwsze dwa słowa tytułu pracy oraz kod, który został podany przez redakcję (o ile jest wymagany).
W razie wątpliwości należy porozumieć się z redakcją.
Niekiedy nawet drobne uchybienia formalne mogą być przyczyną odesłania
artykułu do poprawek lub wręcz odrzucenia go. Niektóre czasopisma traktują
niedokładnych autorów z dużą podejrzliwością, wychodząc z założenia, że
osoba, która nie umie przygotować artykułu, może również nie radzić sobie
z pracą naukową albo lekceważy redakcję. W tym drugim wypadku może się
to skończyć wpisaniem autora na listę osób niechcianych. Dlatego zawsze
warto dwa razy sprawdzić, czy artykuł jest poprawnie sporządzony, albo
zasięgnąć opinii specjalisty.
Plik z tekstem powinien mieć nazwę 8-znakową plus
3-znakowe rozszerzenie. Nazwa powinna identyfikować tekst tak, aby nie
było pomyłek w drukarni. Nie może mieć brzmieć na przykład: "plik1.txt"
ani "tekst.txt". Zaleca się, aby wiązała się z nazwiskiem pierwszego
autora, na przykład: "BJankows.txt", "AZielin3.txt".
W nazwach wolno używać tylko znaków występujących w alfabecie angielskim
i cyfr. Taki sposób nazywania plików zapobiegnie trudnościom z oodczytywaniem
tekstu w redakcji.
Na początek strony

Strona tytułowa
Strona tytułowa powinna zawierać:
a) tytuł artykułu: zwięzły, ale objaśniający treść [tytuły zbyt rozbudowane i przeciwnie - przesadnie lakoniczne,
a także zawierające niestandardowe skróty, niejasne wyrażenia itd. są
uważane za wyraz nieudolności autorów i zmniejszają zainteresowanie redakcji
daną pracą];
b) imiona i nazwiska wszystkich osób, o których wiadomo, że są autorami
pracy, wraz z najwyższymi posiadanymi przez nie stopniami i stanowiskami
naukowymi oraz nazwami zakładów naukowych, z którymi są związane;
c) nazwę instytucji i zakładu naukowego, z którego wychodzi praca;
d) informacje o zrzeczeniu się lub nieuznawaniu czyjegoś autorstwa (jeśli
taka sytuacja miała miejsce);
e) nazwisko i adres autora odpowiedzialnego za korepondencję w sprawie
rękopisu;
f) nazwisko i adres autora, do którego należy przesyłać prośby o odbitki
publikacji, lub informację, że odbitki nie będą dostępne;
g) informacje o źródłach finansowania pracy badawczej, np. o grantach
(wraz z ich numerami), sprzęcie, lekach i in.;
h) umieszczoną u dołu strony tytułowej, proponowaną treść żywej paginy
górnej lub dolnej [zgodnie ze stylem danego czasopisma],
odpowiadającą tytułowi pracy i zawierającą nie więcej niż 40 znakow (wliczając
w to znaki puste, tj. spacje, i interpunkcyjne).
Na początek strony

Autorstwo
Jako autorów artykułu wolno podawać tylko te osoby, które spełniają kryteria
autorstwa. Każdy z autorów powinien mieć w pracy udział, który upoważnia
go do wzięcia na siebie odpowiedzialności za publikowane treści.
Autorstwo pracy opiera się na udziale w:
a) stworzeniu założeń ogólnych i projektu
badań oraz przeprowadzeniu analizy i interpretacji danych,
b) pisaniu artykułu lub krytycznej ocenie
najważniejszych tez w nim zawartych,
c) zatwierdzeniu ostatecznej wersji do
publikacji.
Spełnione muszą być wszystkie trzy powyższe
warunki. Udział jedynie w uzyskiwaniu czy zbieraniu danych
nie wyczerpuje prawnej definicji autorstwa. Również niewystarczające jest
nadzorowanie zespołu badawczego. Za każdą część artykułu, mającą zasadniczy
wpływ na zawarte w nim tezy główne, musi odpowiadać przynajmniej jeden
autor.
Redakcja ma prawo wezwać autorów do opisania stopnia udziału każdego
z nich w przedstawianej pracy; uzyskane informacje mogą być opublikowane.
Coraz częściej badania prowadzone wspólnie przez wiele ośrodków naukowych
są przypisywane autorstwu zbiorowemu. Jednak wszyscy członkowie grupy
badawczej, którzy są wymienieni jako autorzy, czy to w zespole podanym
pod tytułem pracy, czy w stopce, powinni bezwzględnie spełniać podane
wyżej kryteria autorstwa. Członkowie grupy, którzy nie mają wystarczającego
udziału autorskiego w pracy, powinni być wymienieni, za zgodą zainteresowanych,
w Podziękowaniach lub dodatku (patrz Podziękowania).
Kolejność nazwisk autorów zależy od decyzji całego zespołu. Ponieważ
kolejność nazwisk może być ustalana na podstawie różnych zasad, nie należy
do niej przywiązywać zbyt wielkiej wagi, chyba że autorzy wyraźnie zaznaczą,
na jakich kryteriach ją oparli. Mogą to uczynić w stopce. Podejmując decyzję
o kolejności, autorzy powinni brać pod uwagę to, że wiele czasopism ogranicza
liczbę nazwisk autorów w spisach treści, a Państwowa Biblioteka Medyczna,
jeśli liczba nazwisk przekracza 25, wymienia w systemie MEDLINE tylko
24 pierwsze i jedno ostatnie.
Na początek strony

Streszczenie i słowa kluczowe
Na drugiej stronie należy podać streszczenie pracy (zawierające nie więcej
niż 150 słów w wypadku streszczenia polegającego na mechanicznym skróceniu
tekstu lub 250 w wypadku streszczenia opowiadającego). W streszczeniu
należy przedstawić cel podjęcia badań, istotę techniki badawczej (na przykład
dobór badanych osób, zwierząt laboratoryjnych; metody analityczne, sposób
prowadzenia obserwacji), najważniejsze odkrycia (jeśli to możliwe, to
z podaniem wskazujących na nie danych i ich znamienności statystycznej),
wreszcie najważniejszych wniosków. Należy podkreślić te aspekty badań
czy obserwacji, które są w nauce nowe i ważne.
Pod streszczeniem autorzy powinni podać idnetyfikatory pracy w postaci
3 - 10 słów kluczowych lub wyrażeń, które wystąpią w krzyżowych systemach
indeksujących artykuły naukowe i będą publikowane wraz ze streszczeniami.
Należy do tego celu używać terminów medycznych, znajdujących się w wykazie
MEDLINE/Index Medicus. Dopuszczalne jest użycie nowego słowa lub wyrażenia,
jeżeli jeszcze nie ma dla niego odpowiednika na liście MeSH.
[Terminy medyczne, tzw. MeSH, Medical Subject
Headings, są dostępne pod internetowym adresem http://www.nlm.nih.gov/mesh/meshhome.html, gdzie po zarejestrowaniu się można odszukać odpowiednie
hasła. Można również kliknąć na logo obok. ] |
 |
Na początek strony

Treść Wstępu (Wprowadzenia)
We wstępie przedstawia się cel pracy i w skrócie uzasadnienie podjęcia
badań czy obserwacji. Należy wymienić tylko te prace własne lub innych
badaczy, które ściśle odnoszą się do głównego tematu artykułu, jednak
bez podawania danych i wniosków zawartych w tekstach już publikowanych.
Metody
Podrozdział ten powinien szczegółowo ale przejrzyście opisać dobór materiału
klinicznego lub badawczego (np. pacjentów, zwierząt laboratoryjnych, w
tym grup lub doświadczeń kontrolnych). Należy podać wiek, płeć i inne
cechy ważne dla metod i analizy postępowania. Ponieważ definiowanie ras,
cech narodowych czy etnicznych może być dwuznaczne, autorzy powinni podchodzić
do tych zagadnień ze szczególną ostrożnością.
Opisując metody badawcze, aparaturę (z podaniem w nawiasie nazw i adresów
producentów) i technikę postępowania, należy pamiętać o przedstawieniu
szczegółów, które innym badaczom pozwolą odtworzyć wyniki uzyskane przez
autorów. Konieczne jest podanie piśmiennictwa, dotyczącego metod powszechnie
uznanych, w tym również metod statystycznych (patrz niżej). Jeśli jakaś
metoda została już ogłoszona, ale nie jest ogólnie znana, to oprócz umieszczenia
odnośnika do bibliografii należy ją pokrótce opisać. Uzasadnienia wraz
z podaniem przyczyn użycia i opisu ograniczeń wymaga zastosowanie metod
gruntownie zmienionych lub zupełnie nowych. Wszystkie wykorzystane w czasie
badań leki i substancje chemiczne powinny być opisane tak, aby można było
je bez najmniejszego trudu zidentyfikować, a więc wraz z międzynarodowymi
nazwami chemicznymi, dawkami i sposobem podawania.
Artykuły na temat randomizowanych badań klinicznych powinny zawierać
informacje o wszystkich istotnych elementach postępowania (opis populacji,
interwencji lub ekspozycji, skutków interwencji, uzasadnienie analizy
statystycznej), metody obiektywizowania badań (zasady doboru losowego,
sposób utajnienia listy liczb przydziału w grupach terapeutycznych) i
metody maskowania (ślepej próby).
Autorzy rękopisów prac poglądowych powinni umieścić podrozdział opisujący
metodę wyszukiwania, doboru, wyboru i syntetyzowania danych. Metodę tę
należy skrótowo przedstawić także w streszczeniu.
Na początek strony

Etyka
W pracach opisujących doświadczenia na ludziach należy podać, czy postępowanie
badawcze było zgodne ze standardami etycznymi ustalonymi przez komitet
(ustanowiony w danej instytucji lub regionie) odpowiedzialny za tego rodzaju
eksperymenty i z zasadami Deklaracji Helsińskiej z 1975 r. wraz ze zmianami
z 1983 r. [i 1989 r.]. Nie wolno posługiwać
się nazwiskami pacjentów, inicjałami ani numerami historii chorób, szczególnie
w materiale ilustracyjnym.
W artykułach przedstawiających doświadczenia na zwierzętach należy wskazać,
czy przestrzegano odpowiednich zasad obowiązujących w danej jednostce
naukowej, wytycznych państwowej instytucji nadzorującej tego rodzaju badania
lub ustaw dotyczących wykorzystywania zwierząt laboratoryjnych do badań.
Na początek strony

Statystyka
Zastosowane metody statystyczne należy przedstawić na tyle szczegółowo,
na ile jest to niezbędne, aby czytelnik, mając dostęp do danych źródłowych,
mógł sprawdzić rzetelność podanych wyników. Jeśli to możliwe, w pracy
powinno się zamieścić dane liczbowe wraz z odpowiednimi wskaźnikami błędu
pomiarów i braku wiarygodności (np. podając przedziały ufności). Nie można
polegać wyłącznie na testowaniu hipotezy statystycznej, na przykład na
obliczeniach wartości P, które są zawodne jako nośniki ważnych informacji
ilościowych.
Należy omówić przydatność materiału doświadczalnego, podać szczegóły
dotyczące randomizacji, opisać sposób przeprowadzenia i skuteczność ślepej
próby, jeśli ją wykonywano, niepożądane skutki leczenia. Konieczne jest
podanie liczby obserwacji i ubytków w materiale badawczym (np. liczbę
osób, które nie dokończyły terapii, i dlaczego). Jeśli to możliwe, to
piśmiennictwo dotyczące projektu badań i metod statystycznych powinno
odnosić się do standardowych prac (z podaniem numerów stron), a nie do
artykułów, w których model badawczy czy metoda statystyczna zostały ogłoszone
po raz pierwszy. Jeżeli do opracowań statystycznych wykorzystano typowy
program komputerowy, to należy podać jaki.
Ogólny opis metod statystycznych powinien się znaleźć w podrozdziale
"Metody". Podsumowanie uzyskanych danych wraz z wyszczególnieniem
metod statystycznych wykorzystanych do ich analizy umieszcza się w podrozdziale
"Wyniki". Tabele i wykresy należy ograniczyć do przedstawienia
tylko tych danych, które będą służyć jako argumenty tez i twierdzeń zawartych
w "Omówieniu". Wykresy powinny służyć jako alternatywa zbyt
skomplikowanych (wielowymiarowych) tabel; nie należy powielać w nich informacji
zawartych w tabelach. Nie powinno się używać potocznych określeń statystycznych,
ale tylko fachowych, np. "losowy", "normalny", "znaczący",
"korelacja" czy "próba". Konieczne jest także dokładne
zdefiniowanie terminów statystycznych, skrótów i większości symboli [w
opisie tabeli lub wykresu, tj. legendzie].
Na początek strony

Wyniki
Wyniki podaje się w logicznie uporządkowanym tekście, tabelach i na wykresach.
W tekście można powtarzać tylko niektóre dane z tabel i rycin, co sprowadza
się do podawania wyników i podsumowania obserwacji najbardziej znaczących
dla pracy.
Na początek strony

Omówienie
W Omówieniu [ang. discussion] należy uwypuklić, na czym polega nowość
i wartość badań, oraz przedstawić wnioski. Nie powinno się powtarzać szczegółowych
danych ani innych informacji zawartych we Wstępie czy Wynikach. Należy
przedstawić następstwa odkrycia i ograniczenia jego zastosowań, a także
znaczenie dla przyszłych badań. Autor powinien odnieść wyniki własnych
obserwacji do innych badań związanych z tematem pracy.
Wnioski muszą mieć związek z celem badań. Należy unikać twierdzeń nieuprawnionych
i konkluzji niedostatecznie popartych uzyskanymi danymi. W szczególności
autor powinien wystrzegać się wypowiedzi na temat wartości ekonomicznej
i kosztów, chyba że rękopis zawiera właśnie dane i analizy finansowe.
W artykule, który opisuje badania nieukończone, nie należy uzurpować sobie
pierwszeństwa w odkryciu. Stawianie nowej hipotezy jest uprawnione tylko
wtedy, kiedy istnieje duże prawdopodobieństwo jej prawdziwości, ale należy
wówczas zaznaczyć, że chodzi o przypuszczenia. Można także dołączyć korzystne
opinie, pod warunkiem, że dotyczą opisanych badań.
Na początek strony

Podziękowania
Podziękowania umieszcza się w stopce na stronie tytułowej lub w formie
załącznika do tekstu (chyba że redakcja życzy sobie inaczej). Jest to
jedno lub kilka zdań, w których:
a) wymienia się osoby, którym autorzy czują się w obowiązku podziękować,
ale które nie spełniają warunków wymaganych do uznania autorstwa, np.
kierownictwu zakładu naukowego za pomoc natury ogólnej;
b) dziękuje się za pomoc techniczną [np. laboratoryjną];
c) dziękuje się za wsparcie finansowe i materialne [ np. w postaci sprzętu,
leków, technologii], przy czym podaje się rodzaj udzielonej pomocy;
d) podaje się czynniki [finansowe, dotyczące pierwszeństwa odkryć, udziału
członków zespołu autorów w badaniach innych grup itp.], które mogą spowodować
konflikt interesów [firm, grup badawczych, instytucji, osób].
Osoby, które w przedstawianej pracy miały udział intelektualny, ale które
nie spełniają kryteriów autorstwa, można wymienić z nazwiska wraz z pełnioną
funkcją, podając jednocześnie, na czym polegał ich wkład, np. "doradztwo
naukowe", "krytyczne omówienie planu badań", "gromadzenie
danych", "uczestnictwo w części klinicznej badań". Podanie
nazwisk tych osób wymaga ich zgody na piśmie. Za uzyskanie takiej zgody
odpowiadają autorzy, ponieważ czytelnicy mają prawo sądzić, że wymienione
w Podziękowaniach osoby popierają zawarte w pracy dane i wnioski.
Podziękowania za pomoc techniczną należy umieścić w osobnym akapicie.
Na początek strony

Piśmiennictwo (Bibliografia)
Uwagi dotyczące bibliografii umieszczanej w
książkach
Tego zagadnienia "Ujednolicone wymagania"
nie dotyczą. Podaję, ponieważ autorzy często o to pytają.
Zalecenia grupy Vancouver dotyczą prac umieszczanych
w czasopismach, a więc artykułów z reguły kilkustronicowych,
w których układ bibliografii (piśmiennictwa) wg kolejności występowania
ma sens praktyczny.
W książkach i innych większych pracach (np. dyplomowych,
doktorskich) nie ma to sensu. Bibliografię układa się alfabetycznie autorami
(i ew. redaktorami). W książkach i czasopismach medycznych stosuje się
z reguły układ alfabetyczno-chronologiczny, to znaczy że jeśli dany autor
ma więcej niż jedną pracę, to kolejność prac pod jego nazwiskiem ustala
się na podstawie roku ogłoszenia tekstu (wydania książki, zeszytu czasopisma
itd.).
Książek zbiorowych, które zawierają prace różnych autorów, raczej nie
wymienia się w bibliografii, chyba że w tekście jest odwołanie do tej
książki jako całości. Zwykle w piśmiennictwie podajemy tylko
część takiego dzieła zbiorowego - pod nazwiskiem autora danej części według
formuły (podaję ją w słupku, ale zapis powinien być w ciągu):
nazwisko (nazwiska),
imię (inicjał(y)),
tytuł części (rozdziału, artykułu) napisanej przez tę osobę,
w:
nazwa dzieła zbiorowego,
redaktorzy dzieła zbiorowego,
wydawca,
miejsce,
rok,
ss. xxx-xxx (strony od-do, na których wydrukowano tekst).
Na przykład (nazwiska i tytuły są zmyślone):
11. Kowalski J., Filozoficzne aspekty cierpienia,
w: Cierpienie - problem cywilizacyjny, red. Machlewska E.,
Janisz U., PWN, Warszawa 2006, s. (lub ss.) 127-204.
12. Kowalski J., Czy ból jest głównym
elementem cierpienia?, Studia Filozoficzne, 2007;11;4:201-208.
.......
.......
16. Majda I., Rewerska B., Szpital jako źródło cierpienia,
w: Cierpienie - problem cywilizacyjny, red. Machlewska E.,
Janisz U., PWN, Warszawa 2006, s. 35-48.
Jeśli chcemy podać całą pracę, to podajemy na początku
redaktorów z notą w nawiasie, że to redaktorzy (red. po polsku, ed. po
angielsku), na przykład:
15. Machlewska E., Janisz U. (red.), Cierpienie
- problem cywilizacyjny, PWN, Warszawa 2006.
Każda pozycja piśmiennictwa wykorzystanego w artykule powinna otrzymać
kolejny numer (podany cyframi arabskimi ujętymi w nawiasy) w tym miejscu
tekstu, w którym autor po raz pierwszy się na nią powołuje. W takiej też
kolejności piśmiennictwo umieszcza się w ostatniej części artykułu. Nie
wolno zapominać o odnośnikach do piśmiennictwa zarówno w tekście, jak
tabelach i opisach tabel i rycin. Jeżeli odnośniki do piśmiennictwa występują
tylko w tabelach lub opisach rycin, to kolejność ustala się według numeracji
tych tabel czy rycin, zachowując zasadę pierwszego pojawienia się odnośnika
do danej pozycji.
Formę zapisu pozycji piśmiennictwa podano niżej w licznych odmianach.
Styl przypisów bibliograficznych odpowiada zasadom stosowanym przez amerykańską
Państwową Bibliotekę Medyczną (NLM) w Index Medicus.
[Styl ten dotyczy czasopism medycznych drukowanych
w języku angielskim. W czasopismach w języku polskim stosuje się zasady
ortografii i interpunkcji polskiej. Oto różnice: - w skrótach nazw czasopism
używa się kropek; zamiast "et al." pisze się: "i wsp.",
rzadziej "i in."; - nazwy miesięcy podaje się z małej litery
i w całości, a po nich rok, np. "kwiecień 1999"; - logiczne
składniki bibliogramu oddziela się kropkami lub przecinkami.]
Autorzy powinni używać skrótów nazw czasopism zgodnie z wykazem ogłaszanym
rokrocznie przez Index Medicus w numerze styczniowym lub w odrębnej publikacji
biblioteki. Listę nazw i skrótów można także znaleźć na stronie internetowej
http://www.nlm.nih.gov. [Wykaz ten znajduje się
także na stronach Lekarskiego Poradnika Językowego, można go czytać albo
pobrać na swój dysk: http://lpj.pl]
W piśmiennictwie należy unikać odnośników do streszczeń artykułów. Odnośniki
do prac zaakceptowanych do publikacji, ale jeszcze niewydrukowanych,
należy opatrzyć informacją "w druku"; autorzy powinni dołączyć
do artykułu pisemną zgodę na cytowanie każdej takiej pracy, a także dowód,
że została ona przyjęta przez jedno z czasopism. Dane pochodzące z prac
przesłanych do jakiegoś czasopisma, ale jeszcze niezaakceptowanych powinny
być przytaczane jako "pochodzące z badań nieogłoszonych". Zgoda
na piśmie jest niezbędna również i w tym wypadku.
Autorzy nie powinni się powoływać na "informacje własne", chyba
że zawierają one naprawdę istotne dane i nie są dostępne w żadnej publikacji.
W taki wypadku należy w tekście podać w nawiasach nazwisko osoby informującej
i datę przekazania informacji). Do prac naukowych zawsze dołącza się pisemną
zgodę i potwierdzenie prawdziwości danych przez osobę informującą.
Piśmiennictwo powinno być przez autorów zweryfikowane na podstawie publikacji
oryginalnych.
Na początek strony

Przykłady notacji pozycji piśmiennictwa
Forma zapisu piśmiennictwa zalecana przez "Ujednolicone wymagania"
(tzw. styl Vancouver) opiera się głównie na standardach ANSI (American
National Standards Institute, Amerykański Państwowy Instytut Standaryzacji)
adaptowanych przez NLM (National Library of Medicine, Państwową Bibliotekę
Medyczną, USA) do zastosowań w bibliotecznych bazach danych. Jeśli styl
Vancouver w pewnych sytuacjach różni się od stylu NML, to w poniższym
zestawieniu zostało to zaznaczone.
[W treści każdej pozycji piśmiennictwa dużą
rolę odgrywają skróty czasopism, w których wydrukowane zostały przywoływane
w artykule prace. Redakcje zwracają uwagę na poprawność tych skrótów,
a NML, Medline, Index Medicus i narodowe czy biblioteczne bazy danych
często wykluczają artykuły z z błędami w notacji. Redaktorzy wielu
czasopism, zanim przystąpią do czytania nadeslanego tekstu, sprawdzają
losowo pozycje piśmiennictwa za pomocą łączy Medline i podobnych.
Jeśli nie znajdą, to automatycznie obniżają wartość artykułu.
Komputerowe systemy wyszukiwawcze nie radzą sobie ze skrótami niezgodnymi
z notacją NML (ale nie przeszkadzają im kropki wymagane przez polską
ortografię i tym samym przez polskie czasopisma). Ważna jest liczba
liter i układ znaków literowych w każdym członie skrótu.
Kompletny, sprawdzony i najaktualniejszy zestaw wszystkich czasopism
wraz ze skrótami, które są indeksowane w systemach światowych, można
znaleźć w Lekarskim Poradniku Językowym w dziale "Słowniki", a nawet
pobrać stamtąd na swój dysk. Można też kliknąć logo obok i odszukać
odnośnika do tego działu, co niekiedy jest wygodniejsze.]
|
 |
Artykuły w czasopismach
1. Typowy odnośnik do artykułu w czasopiśmie
Podaje się sześciu pierwszych autorów, a następnie w odniesieniu do
prac w języku polskim skrót "i wsp." [zalecane;
"i wsp." = "i współautorzy"; rzadko "i in."
= "i inni"], a w pozostałych "et al." [z
łac. et alii]. (Uwaga: amerykańska Państwowa Biblioteka
Medyczna obecnie wymienia do 25 autorów w ten sposób, że podaje nazwiska
pierwszych 24, następnie ostatniego i dodaje skrót "et al.").
[W czasopismach polskojęzycznych różnice dotyczą:
1) interpunkcji; 2) pełnej numeracji stron od-do; 3) często na końcu
akapitu nie umieszcza się kropki, 4) ponadto podaje się pełną numerację
stron, a nie skrótową].
[W czasopiśmie anglojęzycznym]
Vega KJ, Pina I, Krevsky B. Heart transplantation is associated with
an increased risk for pancreatobiliary disease. Ann Intern Med 1996
Jun 1;124(11):980-3.
[W czasopiśmie polskojęzycznym]
Vega K.J., Pina I., Krevsky B.: Heart transplantation
is associated with an increased risk for pancreatobiliary disease.
Ann. Intern. Med. 1996; 1;124(11):980-983
Jeżeli tomy [roczniki] danego czasopisma (a takich jest większość) mają
ciągłą numerację stron, to miesiąc i numer zeszytu można pominąć. (Uwaga:
możliwość tę konsekwentnie dopuszczają "Ujednolicone wymagania",
ale NML z niej nie korzysta).
[W czasopiśmie anglojęzycznym]
Vega KJ, Pina I, Krevsky B. Heart transplantation is associated with
an increased risk for pancreatobiliary disease. Ann Intern Med 1996;124:980-3.
[W czasopiśmie polskojęzycznym]
Vega K.J., Pina I., Krevsky B.: Heart transplantation
is associated with an increased risk for pancreatobiliary disease.
Ann. Intern. Med. 1996;124:980-983
Więcej niż sześciu autorów:
[W czasopiśmie anglojęzycznym]
Parkin DM, Clayton D, Black RJ, Masuyer E, Friedl HP, Ivanov E, et
al. Childhood leukaemia in Europe after Chernobyl: 5 year follow-up.
Br J Cancer 1996;73:1006-12.
[W czasopiśmie polskojęzycznym]
Parkin D.M., Clayton D., Black R.J., Masuyer
E., Friedl H.P., Ivanov E. i wsp.: Childhood leukaemia in Europe after
Chernobyl: 5 year follow-up. Br. J. Cancer 1996;73:1006-1012
2. Organizacja występująca jako autor
[W czasopiśmie anglojęzycznym]
The Cardiac Society of Australia and New Zealand. Clinical exercise
stress testing. Safety and performance guidelines. Med J Aust 1996;164:282-4.
[W czasopiśmie polskojęzycznym]
The Cardiac Society of Australia and New Zealand:
Clinical exercise stress testing. Safety and performance guidelines.
Med. J. Aust. 1996;164:282-284
3. Brak autora
[W czasopiśmie anglojęzycznym]
Cancer in South Africa [editorial]. S Afr Med J 1994;84:15.
[W czasopiśmie polskojęzycznym]
Cancer in South Africa [editorial]: S. Afr.
Med. J. 1994;84:15
4. Artykuł w języku innym niż angielski
(Uwaga: NLM dokonuje przekładu tytułu na angielski, umieszczając go w
nawiasach, i dodaje identyfikator języka oryginału [patrz: Słowniki /
Babel / Appendix C, na naszych stronach]. Większość redakcji tego nie
robi.)
[W czasopiśmie anglojęzycznym]
Ryder TE, Haukeland EA, Solhaug JH. Bilateral infrapatellar seneruptur
hos tidligere frisk kvinne. Tidsskr Nor Laegeforen 1996;116:41-2.
[W czasopiśmie polskojęzycznym]
Ryder T.E., Haukeland E.A., Solhaug J.H.: Bilateral
infrapatellar seneruptur hos tidligere frisk kvinne. Tidsskr Nor Laegeforen
1996;116:41-42
5. Suplement do rocznika (tomu)
[W czasopiśmie anglojęzycznym]
Shen HM, Zhang QF. Risk assessment of nickel carcinogenicity and
occupational lung cancer. Environ Health Perspect 1994;102 Suppl 1:275-82.
[W czasopiśmie polskojęzycznym]
Shen H.M., Zhang Q.F.: Risk assessment of nickel
carcinogenicity and occupational lung cancer. Environ. Health Perspect.
1994;102, Supl. 1:275-282
6. Suplement do numeru (zeszytu)
[W czasopiśmie anglojęzycznym]
Payne DK, Sullivan MD, Massie MJ. Women's psychological reactions
to breast cancer. Semin Oncol 1996;23(1 Suppl 2):89-97.
[W czasopiśmie polskojęzycznym]
Payne D.K., Sullivan M.D., Massie M.J.: Women's
psychological reactions to breast cancer. Semin. Oncol. 1996;23(1,
Supl. 2):89-97
7. Część tomu
[W czasopiśmie anglojęzycznym]
Ozben T, Nacitarhan S, Tuncer N. Plasma and urine sialic acid in
non-insulin dependent diabetes mellitus. Ann Clin Biochem 1995;32
(Pt 3):303-6.
[W czasopiśmie polskojęzycznym]
Ozben T., Nacitarhan S., Tuncer N.: Plasma
and urine sialic acid in non-insulin dependent diabetes mellitus.
Ann. Clin. Biochem. 1995;32 (Cz. 3):303-306
8. Część numeru (zeszytu)
[W czasopiśmie anglojęzycznym]
Poole GH, Mills SM. One hundred consecutive cases of flap lacerations
of the leg in ageing patients. N Z Med J 1994;107(986 Pt 1):377-8.
[W czasopiśmie polskojęzycznym]
Poole G.H., Mills S.M.: One hundred consecutive
cases of flap lacerations of the leg in ageing patients. N. Z. Med.
J. 1994;107(986, Cz. 1):377-378
9. Brak oznaczenia tomu (rocznika) publikacji
[W czasopiśmie anglojęzycznym]
Turan I, Wredmark T, Fellander-Tsai L. Arthroscopic ankle arthrodesis
in rheumatoid arthritis. Clin Orthop 1995;(320):110-4.
[W czasopiśmie polskojęzycznym]
Turan I., Wredmark T., Fellander-Tsai L.: Arthroscopic
ankle arthrodesis in rheumatoid arthritis. Clin. Orthop. 1995;(320):110-114
10. Brak oznaczenia wydania i tomu (rocznika) publikacji
[W czasopiśmie anglojęzycznym]
Browell DA, Lennard TW. Immunologic status of the cancer patient
and the effects of blood transfusion on antitumor responses. Curr
Opin Gen Surg 1993:325-33.
[W czasopiśmie polskojęzycznym]
Browell D.A., Lennard T.W.: Immunologic status
of the cancer patient and the effects of blood transfusion on antitumor
responses. Curr. Opin. Gen. Surg. 1993:325-333.
11. Numeracja stron cyframi rzymskimi
[W czasopiśmie anglojęzycznym]
Fisher GA, Sikic BI. Drug resistance in clinical oncology and hematology.
Introduction. Hematol Oncol Clin North Am 1995 Apr;9(2):xi-xii.
[W czasopiśmie polskojęzycznym]
Fisher G.A., Sikic B.I.: Drug resistance in
clinical oncology and hematology. Introduction. Hematol. Oncol. Clin.
North. Am., kwiecień 1995;9(2):XI-XII
12. Jeśli konieczne jest oznaczenie rodzaju tekstu
[W czasopiśmie anglojęzycznym]
Enzensberger W, Fischer PA. Metronome in Parkinson's disease [letter].
Lancet 1996;347:1337.
Clement J, De Bock R. Hematological complications of hantavirus nephropathy
(HVN) [abstract]. Kidney Int 1992;42:1285.
[W czasopiśmie polskojęzycznym]
Enzensberger W., Fischer P.A.: Metronome in
Parkinson's disease [list do redakcji]. Lancet 1996;347:1337
Clement J., De Bock R.: Hematological complications
of hantavirus nephropathy (HVN) [streszczenie]. Kidney Int. 1992;42:1285
13. Artykuł opisujący wycofanie pracy
[W czasopiśmie anglojęzycznym]
Garey CE, Schwarzman AL, Rise ML, Seyfried TN. Ceruloplasmin gene
defect associated with epilepsy in EL mice [retraction of Garey CE,
Schwarzman AL, Rise ML, Seyfried TN. In: Nat Genet 1994;6:426-31].
Nat Genet 1995;11:104.
[W czasopiśmie polskojęzycznym]
Garey C.E., Schwarzman A.L., Rise M.L., Seyfried
T.N.: Ceruloplasmin gene defect associated with epilepsy in EL mice
[wycofanie pracy: Garey C.E., Schwarzman A.L., Rise M.L., Seyfried
T.N. W: Nat. Genet. 1994;6:426-431]. Nat. Genet. 1995;11:104
14. Artykuł wycofany
[W czasopiśmie anglojęzycznym]
Liou GI, Wang M. Matragoon S.: Precocious IRBP gene expression during
mouse development [retracted in Invest Ophthalmol Vis Sci 1994;35:3127].
Invest Ophthalmol Vis Sci 1994;35:1083-8
[W czasopiśmie polskojęzycznym]
Liou G.I., Wang M. Matragoon S.: Precocious
IRBP gene expression during mouse development [wycofany z Invest.
Ophthalmol. Vis. Sci. 1994;35:3127]. Invest. Ophthalmol. Vis. Sci.
1994;35:1083-1088
15. Artykuł, do którego opublikowano poprawki
[W czasopiśmie anglojęzycznym]
Hamlin JA, Kahn AM. Herniography in symptomatic patients following
inguinal hernia repair [published erratum appears in West J Med 1995;162:278].
West J Med 1995;162:28-31.
[W czasopiśmie polskojęzycznym]
Hamlin J.A., Kahn A.M.: Herniography in symptomatic
patients following inguinal hernia repair [z poprawkami w West. J.
Med. 1995;162:278]. West. J. Med. 1995;162:28-31
Na początek strony

Piśmiennictwo książkowe i z innych druków zwartych
(Uwaga: W poprzedniej wersji stylu Vancouver niepoprawnie zalecano używanie
przecinka zamiast średnika między wydawcą a datą [dotyczy
tylko prac w językach niepolskich; po polsku obowiązuje notacja: wydawca
- przecinek - miejsce wydania - rok wydania - kropka])
16. Dzieło autorskie (jednego lub więcej autorów)
[W czasopiśmie anglojęzycznym]
Ringsven MK, Bond D. Gerontology and leadership skills for nurses.
2nd ed. Albany (NY): Delmar Publishers; 1996.
[W czasopiśmie polskojęzycznym]
Ringsven M.K., Bond D.: Gerontology and leadership
skills for nurses. Wyd. 2. Delmar Publishers, Albany (New York) 1996
17. Praca zbiorowa (redagowana, złożona z tekstów
różnych autorów)
[W czasopiśmie anglojęzycznym]
Norman IJ, Redfern SJ, editors. Mental health care for elderly people.
New York: Churchill Livingstone; 1996.
[W czasopiśmie polskojęzycznym]
Norman I.J., Redfern S.J. [red.]: Mental health
care for elderly people. Churchill Livingstone, New York 1996
18. Organizacja jako autor i wydawca
[W czasopiśmie anglojęzycznym]
Institute of Medicine (US). Looking at the future of the Medicaid
program. Washington (DC): The Institute; 1992.
[W czasopiśmie polskojęzycznym]
Institute of Medicine (USA). Looking at the
future of the Medicaid program. Institute, Washington D.C. 1992
19. Rozdział w książce
(Uwaga: Dawne zalecenia grupy Vancouver podawały przed numerami stron
przecinek, obecnie wymaga się skrótu "p." = page [w wersji polskiej:
"s." = strona lub "ss." = strony])
[W czasopiśmie anglojęzycznym]
Phillips SJ, Whisnant JP. Hypertension and stroke. In: Laragh JH,
Brenner BM, editors. Hypertension: pathophysiology, diagnosis, and
management. 2nd ed. New York: Raven Press; 1995. p. 465-78.
[W czasopiśmie polskojęzycznym]
Phillips S.J., Whisnant J.P.: Hypertension
and stroke. W: Laragh J.H., Brenner B.M. [red.]. Hypertension: pathophysiology,
diagnosis, and management. Wyd. 2. Raven Press, New York 1995, ss.
465-478
20. Pamiętnik konferencji naukowej
[W czasopiśmie anglojęzycznym]
Kimura J, Shibasaki H, editors. Recent advances in clinical neurophysiology.
Proceedings of the 10th International Congress of EMG and Clinical
Neurophysiology; 1995 Oct 15-19; Kyoto, Japan. Amsterdam: Elsevier;
1996.
[W czasopiśmie polskojęzycznym]
Kimura J., Shibasaki H. [red.]: Recent advances
in clinical neurophysiology. Proceedings of the 10th International
Congress of EMG and Clinical Neurophysiology. 15-19 października 1995,
Kyoto, Japan. Elsevier, Amsterdam 1996
21. Artykuł wydrukowany w pamiętniku konferencji
naukowej
[W czasopiśmie anglojęzycznym]
Bengtsson S, Solheim BG. Enforcement of data protection, privacy
and security in medical informatics. In: Lun KC, Degoulet P, Piemme
TE, Rienhoff O, editors. MEDINFO 92. Proceedings of the 7th World
Congress on Medical Informatics; 1992 Sep 6-10; Geneva, Switzerland.
Amsterdam: North-Holland; 1992. p. 1561-5.
[W czasopiśmie polskojęzycznym]
Bengtsson S., Solheim B.G.: Enforcement of
data protection, privacy and security in medical informatics. W: Lun
K.C., Degoulet P., Piemme T.E., Rienhoff O. [red.]. MEDINFO 92. Proceedings
of the 7th World Congress on Medical Informatics; 6-10 września 1992;
Geneva, Switzerland. North-Holland, Amsterdam 1992, ss. 1561-1565
22. Doniesienie naukowe lub techniczne
Opublikowane przez instytucję sponsorującą badania
[W czasopiśmie angielskojęzycznym]
Smith P, Golladay K. Payment for durable medical equipment billed
during skilled nursing facility stays. Final report. Dallas (TX):
Dept. of Health and Human Services (US), Office of Evaluation and
Inspections; 1994 Oct. Report No.: HHSIGOEI69200860.
[W czasopiśmie polskojęzycznym]
Smith P., Golladay K.: Payment for durable
medical equipment billed during skilled nursing facility stays. Doniesienie
końcowe. Dallas (TX): Dept. of Health and Human Services (US), Office
of Evaluation and Inspections; październik 1994, Doniesienie nr HHSIGOEI69200860
Opublikowane przez instytucję zamawiającą badania
[W czasopiśmie angielskojęzycznym]
Field MJ, Tranquada RE, Feasley JC, editors. Health services research:
work force and educational issues. Washington: National Academy Press;
1995. Contract No.: AHCPR282942008. Sponsored by the Agency for Health
Care Policy and Research.
[W czasopiśmie polskojęzycznym]
Field M.J., Tranquada R.E., Feasley J.C. [red.]:
Health services research: work force and educational issues. National
Academy Press, Washington 1995. Zamówienie Nr AHCPR282942008 z Agency
for Health Care Policy and Research
23. Dysertacja (magisterska, doktorska, habilitacyjna)
[W czasopiśmie angielskojęzycznym]
Kaplan SJ. Post-hospital home health care: the elderly's access and
utilization [dissertation]. St. Louis (MO): Washington Univ.; 1995.
[W czasopiśmie polskojęzycznym]
Kaplan S.J.: Post-hospital home health care:
the elderly's access and utilization [praca doktorska]. Washington
Univ., St. Louis (Montana) 1995
24. Patent
[W czasopiśmie angielskojęzycznym]
Larsen CE, Trip R, Johnson CR, inventors; Novoste Corporation, assignee.
Methods for procedures related to the electrophysiology of the heart.
US patent 5,529,067. 1995 Jun 25.
[W czasopiśmie polskojęzycznym]
Larsen C.E., Trip R., Johnson C.R. (wynalazcy),
Novoste Corporation (beneficjent). Methods for procedures related
to the electrophysiology of the heart. Patent USA nr 5.529.067, 25
czerwca 1995
Na początek strony

Inne materiały publikowane
25. Artykuł w prasie codziennej
[W czasopiśmie angielskojęzycznym]
Lee G. Hospitalizations tied to ozone pollution: study estimates
50,000 admissions annually. The Washington Post 1996 Jun 21;Sect.
A:3 (col. 5).
[W czasopiśmie polskojęzycznym]
Lee G.: Hospitalizations tied to ozone pollution:
study estimates 50.000 admissions annually. The Washington Post, 21
czerwca 1996. Dział A:3 (szpalta 5)
26. Materiał audiowizualny
[W czasopiśmie angielskojęzycznym]
HIV+/AIDS: the facts and the future [videocassette]. St. Louis (MO):
Mosby-Year Book; 1995.
[W czasopiśmie polskojęzycznym]
HIV+/AIDS: the facts and the future [kaseta
wideo]. Mosby-Year Book, St. Louis (Montana) 1995
27. Tekst prawniczy
Prawo państwowe
[W czasopiśmie angielskojęzycznym]
Preventive Health Amendments of 1993, Pub. L. No. 103-183, 107 Stat.
2226 (Dec. 14, 1993).
[W czasopiśmie polskojęzycznym]
Preventive Health Amendments of 1993, Pub.
L. No. 103-183, 107 Stat. 2226 (14 grudnia 1993)
Projekt ustawy
[W czasopiśmie angielskojęzycznym]
Medical Records Confidentiality Act of 1995, S. 1360, 104th Cong.,
1st Sess. (1995).
[W czasopiśmie polskojęzycznym]
Medical Records Confidentiality Act of 1995,
S. 1360, 104. Kongres, sesja 1. (1995)
Kodeks prawny (karny, cywilny itp.)
[W czasopiśmie angielskojęzycznym]
Informed Consent, 42 C.F.R. Sect. 441.257 (1995).
[W czasopiśmie polskojęzycznym]
Informed Consent, 42 C.F.R. Sekcja 441.257
(1995)
Informacje z przesłuchań i debat prawnych
[W czasopiśmie angielskojęzycznym]
Increased Drug Abuse: the Impact on the Nation's Emergency Rooms:
Hearings before the Subcomm. on Human Resources and Intergovernmental
Relations of the House Comm. on Government Operations, 103rd Cong.,
1st Sess. (May 26, 1993).
[W czasopiśmie polskojęzycznym]
Increased Drug Abuse: the Impact on the Nation's
Emergency Rooms. Przesłuchania przed Podkomisją ds. "Human Resources
and Intergovernmental Relations of the House Comm. on Government Operations",
103. Congres, sesja 1. (26 maja 1993)
28. Mapa, plan sytuacyjny
[W czasopiśmie angielskojęzycznym]
North Carolina. Tuberculosis rates per 100,000 population, 1990 [demographic
map]. Raleigh: North Carolina Dept. of Environment, Health, and Natural
Resources, Div. of Epidemiology; 1991.
[W czasopiśmie polskojęzycznym]
North Carolina. Tuberculosis rates per 100.000
population, 1990 [mapa demograficzna]. Raleigh: North Carolina Dept.
of Environment, Health, and Natural Resources, Div. of Epidemiology;
1991
29. Stary i Nowy Testament
[W czasopiśmie angielskojęzycznym]
The Holy Bible. King James version. Grand Rapids (MI): Zondervan
Publishing House; 1995. Ruth 3:1-18.
[W czasopiśmie polskojęzycznym]
The Holy Bible [oprac. King James]. Zondervan
Publishing House, Grand Rapids (Minnesota) 1995. Ruth 3:1-18
30. Słowniki, encyklopedie, leksykony itp. (hasło
słownikowe)
[W czasopiśmie angielskojęzycznym]
Stedman's medical dictionary. 26th ed. Baltimore: Williams &
Wilkins; 1995. Apraxia; p. 119-20.
[W czasopiśmie polskojęzycznym]
Stedman's medical dictionary. Wyd. 26. Williams
& Wilkins, Baltimore 1995. Apraxia; ss. 119-120
31. Literatura piękna
[W czasopiśmie angielskojęzycznym]
As you Like It: act 5, scene 1, lines 13-16. The complete works of
William Shakespeare. London: Rex; 1973.
[W czasopiśmie polskojęzycznym]
Shakespeare William: Jak wam się podoba [tłum.
Maciej Słomczyński], akt 5, scena 1, ww. 13-16. W: William Shakespeare,
Dramaty. Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1976
Na początek strony

Prace niedrukowane
32. Prace jeszcze nieopublikowane
(Uwaga: NLM używa określenia "forthcoming" [= praca zapowiadana],
ponieważ nie wszystkie anonsowane artykuły ukazują się później w druku.)
[W czasopiśmie angielskojęzycznym]
Leshner AI. Molecular mechanisms of cocaine addiction. N Engl J Med.
In press 1997.
[W czasopiśmie polskojęzycznym]
Leshner A.I.: Molecular mechanisms of cocaine
addiction. N. Engl. J. Med. w druku 1997
Na początek strony

Źródła elektroniczne
33. Artykuł w postaci elektronicznej [np. w sieci
światowej]
[W czasopiśmie angielskojęzycznym]
Morse SS. Factors in the emergence of infectious diseases. Emerg
Infect Dis [serial online] 1995 Jan-Mar [cited 1996 Jun 5];1(1):[24
screens]. Available from: URL: http://www.cdc.gov/ncidod/EID/eid.htm.
[W czasopiśmie polskojęzycznym]
Morse S.S.: Factors in the emergence of infectious diseases. Emerg.
Infect. Dis. [serial online] styczeń-marzec 1995 [cytowany 5 stycznia
1996];1(1):[24 ss. ekranowe]. Adres: http://www.cdc.gov/ncidod/EID/eid.htm
34. Książka w postaci elektronicznej
[W czasopiśmie angielskojęzycznym]
CDI, clinical dermatology illustrated [monograph on CD-ROM]. Reeves
JRT, Maibach H. CMEA Multimedia Group, producers. 2nd ed. Version
2.0. San Diego: CMEA; 1995.
[W czasopiśmie polskojęzycznym]
CDI, ilustrowany podręcznik dermatologii klinicznej
[CD-ROM]. Reeves JRT, Maibach H. CMEA Multimedia Group [producenci].
Wyd. 2. Wersja 2.0. CMEA, San Diego 1995
35. Program komputerowy
[W czasopiśmie angielskojęzycznym]
Hemodynamics III: the ups and downs of hemodynamics [computer program].
Version 2.2. Orlando (FL): Computerized Educational Systems; 1993.
[W czasopiśmie polskojęzycznym]
Hemodynamics III: the ups and downs of hemodynamics
[program komputerowy]. Wersja 2.2. Computerized Educational Systems,
Orlando (Florida) 1993
Na początek strony

Tabele
Polskie mianownictwo edytorskie. W języku angielskim "table" oznacza tabelę lub
tablicę. W języku polskim istnieją dwa odrębne słowa
dla tych form tekstu (tabela / tablica, patrz dalej), co należy uwzględniać
w nazewnictwie. Używa się następujących nazw:
- Tabela (tab.) to wykaz (zestawienie) uporządkowane w postaci
wielu wierszy podzielonych na wspólne kolumny. Najmniejszą jednostką
tabeli jest komórka. Tabela ma nagłówki górne 1., 2. i wyjątkowo 3. stopnia oraz boczne. W nagłówkach
1. stopnia i bocznych pierwszy wyraz tekstu pisze się zawsze wielką
literą, w pozostałych nagłówkach oraz komórkach małą (chyba że jest
to imię własne). Nad lub pod tabelą umieszczony jest jej tytuł. Jeśli tytuł jest pod tabelą, to objaśnienia umieszcza
się pod nim.
Tabela 1. Tytuł
tabeli
|
Nagłówek górny 1. stopnia |
|
nagłówek górny 2. stopnia
|
nagłówek górny 2. stopnia
|
Nagłówek boczny
|
komórka
|
komórka
|
Nagłówek boczny
|
komórka
|
komórka
|
Nagłówek boczny
|
komórka
|
komórka
|
Objaśnienia. Schemat tabeli;
zwraca uwagę sposób użycia wielkich i małych liter
oraz brak kresek dzielących. Dobry zwyczaj nakazuje dołączanie
do tabel
o skomplikowanym układzie ich kopii z naniesionymi ołówkiem
podziałami.
|
- Tablica (tbl.) to ilustracja zawierająca zestawienie
rysunków z opisami lub bez nich, np. Mikroskopowe obrazy
kolejnych faz mejozy, Postaci
łuszczycy, Cykl rozwojowy
motylicy wątrobowej. Także: zestawienie tekstowe zakomponowane
jak ilustracja, np. Drzewo genealogiczne,
Schemat organizacyjny, Przebieg
procesu fosforylacji.
- Wykres lub graf to graficzne przedstawienie danych liczbowych względem
dwóch lub trzech osi współrzędnych.
- Objaśnienia (w formie podpisu) to tekst informacyjny pod tabelą
lub ryciną, zawierający opis skrótów i inne wyjaśnienia.
Umieszcza się zawsze pod tabelą lub ryciną. Tekst ten można rozpoczynać
zwrotem: "Objaśnienia." (chyba że redakcja życzy sobie inaczej; por. typowy zeszyt
danego czasopisma), np. Objaśnienia. Okresy wylęgania wirusowych
chorób wieku dziecięcego.
- Legenda (w formie podpisu) to tekst informacyjny pod tablicą,
wykresem lub mapą (planem sytuacyjnym), zawierający
opis skrótów i inne wyjaśnienia.
Tabele powinny być przepisane na maszynie lub wydrukowane z podwójnym
odstępem między wierszami, każda na osobnej kartce. Nie należy załączać
tabel w postaci fotografii. Tabele numeruje się w kolejności pojawiania
się w tekście i zaopatruje w krótki tytuł objaśniający treść, który umieszcza
się wraz z numerem nad tabelą.
Każda kolumna powinna się zaczynać od krótkiego nagłówka, zawierającego
tekst lub skrót. [Jeśli jest to uzasadnione, to
również wiersze mogą się zaczynać od nagłówków]. [Pierwsze słowo nagłówka
pisze się wielką literą, w nagłowkach drugiego rzędu i tekstach komórek
tabeli pierwsze słowa pisze się małą literą, chyba że są to nazwy własne].
Pod tabelą w postaci stopek umieszcza się objaśnienia, w których podaje
się opis użytych niestandardowych skrótów i inne niezbędne informacje.
Każda stopka jest numerowana. W języku angielskim do numerowania używa
się symboli, np. gwiazdek: "*", "**", "***"
etc. [W języku polskim można używać także numeracji liczbowej lub małymi
literami, zawsze z kropką: "1.", "2.", "3."
lub "a.", "b.", "c.". Po kropce numeru występuje
spacja i pierwszy wyraz tekstu pisany wielką literą: "b. Brak danych;
c. ZR - zaburzenia równowagi;..."].
W objaśnieniach należy podać podstawowe informacje o parametrach statystycznych,
takich jak odchylenie standardowe i błąd standardowy średniej.
W tabeli nie należy używać kresek poziomych i pionowych (liniatury).
[W komputerowych edytorach nie należy korzystać
z funkcji tworzenia tabel. Do tworzenia tabel na użytek artykułów naukowych
służy tabulator. Patrz wyżej: "Przydatne informacje"].
Każda tabela musi być wymieniona w tekście.
Jeżeli w tabeli występują dane z innych publikacji lub źródeł niepublikowanych,
należy uzyskać zgodę na ich publikację, a w objaśnianiach do tabeli podać
żródło pochodzenia i podziękowanie za udostępnienie.
Użycie zbyt wielu i zbyt długich tabel w stosunku do objętości tekstu
i wymiaru strony druku w czasopiśmie może stwarzać trudności podzczas
łamania pracy do druku. Dlatego należy przejrzeć kilka numerów danego
czasopisma i ocenić ile i jak dużych tabel przypada na 1000 słów tekstu,
a następnie dostosować wielkość i liczbę tabel w swojej pracy.
Wydawca, akceptując tekst do druku, może zalecić, aby niektóre zbyt długie
lub słabo wspomagająvce tekst tabele umieścić w archiwum, np. w National
Auxiliary Publications Service w USA, albo zaznaczyć w tekście, że są
dostępne u autora. Tabele "do wglądu u autora" mimo wszystko
zawsze należy dołączać do rękopisu wysyłanego do redakcji.
Na początek strony

Materiał ilustracyjny
[w jęz. polskim: ryciny, w skrócie:
ryc.]
Do artykułu dołącza się odpowiednią liczbę rycin, o których jest wzmianka
w tekście. Ryciny powinny być narysowane, namalowane i następnie sfotografowane
przez zawodowca. Niedopuszczalne jest umieszczanie zapisów odręcznych
lub z maszyny do pisania. Oryginalne rysunki, zdjęcia radiologiczne, zapisy
usg., ekg. i inne materiały należy przysyłać w postaci czarno-białych,
ostrych odbitek fotograficznych na białym, błyszczącym papierze w formacie
minimum 127 x 178 mm (5 x 7 cali), ale nie większe niż 203 x 254 mm (8
x 10 cali). Litery, liczby i symbole powinny być czyste, wyraźne i wyrównane
oraz odpowiedniej wielkości, tak aby po zmniejszeniu ryciny do druku wszystkie
teksty były jeszcze czytelne. Tytułów i legend (podpisów) do rycin nie
umieszcza się w obrębie ilustracji.
Na odwrocie każdej ryciny należy trwałym klejem przykleić etykietkę z
kolejnym numerem, nazwiskiem autora i oznaczeniem strzałką, gdzie jest
góra obrazka. Nie wolno pisać na odwrocie ryciny [ani
używać tzw. żółtych karteczek, które odpadają]. Nie używać spinaczy.
Nie zginać i nie przyklejać rycin do kartek czy kartonu.
Mikrofotografie powinny zawierać znacznik wyznaczający skalę przedstawianego
obiektu. Symbole, strzałki czy litery na mikrofotografiach powinny kontrastować
z tłem.
Postaci występujące na fotografiach nie mogą być rozpoznawalne, chyba
że do zdjęcia dołączono zgodę na piśmie wyrażoną przez osobę zainteresowaną
(patrz "Prawo pacjentów do prywatności").
Numeracja rycin powinna odpowiadać kolejności występowania w tekście.
Jeżeli rycina była publikowana, to w jej opisie należy podać źródło i
podziękowanie za udostępnienie, a do artykułu załączyć zgodę na piśmie
właściciela praw autorskich do ryciny. Wymagana jest zgoda autora lub
wydawcy publikacji źródłowej zgodnie z ich umową w sprawie prawa do rozpowszechniania
ryciny. Nie dotyczy to rycin, co do których istnieje pewność, że zostały
na zawsze udostępnione do użytku publicznego (tzw. public domain).
W wypadku rycin kolorowych należy się upewnić, jakie są wymagania danej
redakcji, czy mają to być kolorowe negatywy, slajdy, kolorowe odbitki
oraz w jakim formacie. Pożądane jest dołączenie rysunku [najlepiej na
przezroczystej kalce], jaki obszar rysunku jest przeznaczony do reprodukcji
i gdzie jest góra ryciny. Niektóre czasopisma publikują ryciny kolorowe
tylko wtedy, kiedy autor wniesie dodatkową opłatę.
Legenda pod ilustracją
Legendę do ryciny pisze się na osobnej kartce na maszynie do pisania
lub drukarce komputerowej. Tekst powinien mieć podwójną interlinię. Numerację
podaje się cyframi arabskimi. W legendzie jednoznacznie opisuje się znaczenie
symboli, strzałek, oznaczeń liczbowych i literowych, które identyfikują
poszczególne fragmenty rysunku. Należy podać także skalę przedstawianych
obiektów, a w wypadku szczególnie mikrofotografii także metodę wykonania
zdjęcia [np. mikroskop świetlny, powiększenie..., barwienie metodą...
etc.].
Na początek strony

Jednostki miary
Jednostki długości, wysokości, masy i objętości podaje się w układzie
metrycznym (metr, kilogram, litr lub jednostki wielokrotne albo podwielokrotne).
Temperaturę podaje się w stopniach Celsjusza. Ciśnienie krwi w milimetrach
[słupa] rtęci [mm Hg].
Wszystkie jednostki hematologiczne i biochemiczne powinny być podawane
w układzie metrycznym zgodnym z układem SI. Niektóre redakcje mogą wymagać
od autora alternatywnego podawania (np. w nawiasach) jednostek tradycyjnych,
nienależących do układu SI.
Na początek strony

Skróty i symbole
Należy używać skrótów tylko standardowych. Nie powinno się ich stosować
w tytule i streszczeniu. Pierwsze wystąpienie terminu skracanego podaje
się w tekście w postaci rozwiniętej, a przy niej w nawiasie skrót [np.
"Elektrokardiogram (ekg.) wykonano u wszystkich badanych. W pierwszej
grupie badań ekg. swtierdzono..."]. Wymóg ten nie dotyczy
to jednostek miar.
Na początek strony

Wysyłanie rękopisu do czasopisma
Wymaganą przez redakcję liczbę egzemplarzy tekstu głównego, ryciny, tabele,
itp., należy wysłać w mocnej kopercie. Zaleca się umieszczenie w kopercie
tektury, która uniemożliwi uszkodzenie rycin w czasie transportu. Ryciny
i klisze fotograficzne powinny być włożone do mocnej koperty z odpowiednim
napisem identyfikującym autora i artykuł.
Rękopisowi powinien towarzyszyć list przewodni podpisany przez wszystkich
współautorow. List musi zawierać:
a. Informację w sprawie ewentualnej poprzedniej publikacji wysyłanego
tekstu lub o powtórzeniu treści z innego artykułu, albo o wysłaniu rękopisu
do innej redakcji np. jako części innej pracy zgodnie z tym, o czym była
już mowa w niniejszych "Ujednoliconych wymaganiach".
b. Oświadczenie w sprawie zależności finansowych i innych, które mogą
prowadzić do konfliktu interesów.
c. Oświadczenie, że artykuł został przeczytany i zaakceptowany przez
wszystkich współautorów i że zostały spełnione wszystkie wymagania odnośnie
do ich autorstwa, oraz że każdy ze współautorów wyraża przekonanie, iż
praca została wykonana uczciwie i zgodnie z zasadami etyki.
d. Nazwisko, adres i numer telefonu autora odpowiedzialnego za korespondencję
i kontakt z pozostałymi współautorami w sprawie redakcyjnych zmian w tekście
i korekty szczotek drukarskich.
e. Dodatkowe informacje pomocne redaktorowi, np. typ artykułu (działu)
odpowiednio do profilu i budowy danego czasopisma, i czy autor(rzy) są
gotowi ponieść koszty druku ilustracji kolorowych.
f. Do listu należy dołączyć kopie zgody na reprodukcję materiału graficznego,
wykorzystanie ilustracji przedstawiających osoby albo podanie informacji,
które je identyfikują, a także wydrukowanie nazwisk osób, które współpracowały
przy pisaniu pracy.
Na początek strony

Publikowanie "Ujednoliconych wymagań"
"Ujednolicone wymagania wobec artykułów przeznaczonych do druku
w czasopismach biomedycznych" i dokumenty towarzyszące zostały opublikowane
przez setki czasopism na całym świecie, a także wiele stron światowej
sieci komputerowej. Jeśli Państwo mają zamiar wydrukować ten tekst w swoim
czasopiśmie, to prosimy o korzystanie z wersji wydanej po 1 stycznia 1997
r.
[Opublikowanie powyższej wersji polskiej tekstu
może wymagać usunięcia wstawek w nawiasach kwadratowych, pochodzących
od tłumacza, a umieszczonych przez niego w celach dydaktycznych. Ponieważ
tłumacz wobec Grupy Vancouver bierze na siebie odpowiedzialność za prawidłowość
przekładu oraz za komentarze dotyczące publikacji w języku polskim, konieczne jest umieszczenie jego nazwiska w adnotacji o treści
"tłum. prof. UKSW dr hab. Piotr Müldner-Nieckowski, 1999-2015".]
Na początek strony

Lekarski Poradnik Językowy
© Copyright by Piotr Müldner-Nieckowski
|