Jacek Müldner-Nieckowski
Jacek Müldner-Nieckowski
rzeźbi w kamieniu (1997)
Ur. 05.09.1947 w Zielonej Górze, zm. 25.04.2018 w Warszawie.
Rzeźbiarz.
Brat Małgorzaty i Piotra M.N., syn Heleny i Wiesława Emila M.N..
Mąż Izabelli Dziarskiej i ojciec Sary Müldner.
W roku 1975 otrzymał nagrodzony przez Ministra Kultury i Sztuki dyplom warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Odbył także studia we Włoszech (Faenza) w zakresie ceramiki.
Był stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Działał w Związku Polskich Artystów Plastyków, m.in. pełniąc funkcję wiceprezesa ds. artystycznych krajowych Zarządu Głównego.
W 2005 r. został odznaczony medalem Zasłużony Działacz Kultury, a w 2010 roku medalem Zasłużony Kulturze "Gloria Artis".
Swoje prace przedstawił na kilkanastu wystawach indywidualnych, m.in.: w Austrii, we Włoszech, w USA, Francji, Kanadzie. Wziął udział w ok. 150 wystawach ogólnopolskich i międzynarodowych. Uprawiał rzeźbę monumentalną, kameralną, medalierstwo, malarstwo. Jego prace znajdują się w zbiorach muzealnych w kraju i za granicą. Można je spotkać w miastach, wkomponowane w zieleń i architekturę, w Warszawie (np. Osiedle "Ateńska", Pole Mokotowskie), Kolonii (Niemcy) i innych w Polsce i za granicą.
Preferował kamień, z którego tworzył (na ogół techniką en taille-directe)
duże rzeźby w stylu właściwym tylko dla siebie: łączył formy figuratywne
ze swoistymi przekształceniami i abstrakcją, przez co uzyskiwał niezwykłe
efekty. Medale przeważnie odlewał w brązie, a następnie patynował tylko
sobie i ojcu (również znanemu rzeźbiarzowi) znanym sposobem, uzyskując
efekty kolorystyczne w zimnych barwach, niebieskawych lub zielonkawych,
przenikających się w zależności od kompozycji z szarością, beżami i ciemną czerwienią.
Medale, stanowiące znaczną grupę prac w jego dorobku, były odlewane w kilku zaledwie egzemplarzach, a można je spotkać na giełdach i aukcjach medaliersko-numizmatycznych na całym
świecie.
Zmarł na serce w środę 25 kwietnia 2018 roku o świcie (patrz: skrócony akt zgonu).
W dniu 9 maja 2018 r. po Mszy Świętej w kościele św. Wincentego (drewnianym) na warszawskim Bródnie, odprowadzony przez rodzinę, licznych znajomych, przyjaciół i fanów jego twórczości, spoczął w grobie nr 108I-1-28, obok swego dziadka (ojca matki), Michała Szykulskiego h. Jelita. RIP
Patrz też: Wikipedia.
.jpg)
