Czy jest
jakaś zasada, która reguluje sposób zapisu? czy zawsze należy pisać np.
alo- lub allo- albo też w niektórych dziedzinach medycyny lub
biochemii preferowany jest któryś z zapisów? A może w zależności od
znaczenia? np. alo-(inny, obcy), a allo- (pierwsza część wyrazu
złozonego bądź na oznaczenie rodzaju izomeru)?
Będę wdzięczna za
odpowiedź.
Pozdrawiam.
Krzyśka K.L.J.
Cząstka (przedrostek) alo-, która znaczy 'inny, wariantowy, obcy', jest
pisana z jednym l. Pisownia z dwoma l (*allo-) jest uważana za rażący błąd
ortograficzny (por. np. "Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN" pod red. Andrzeja Markowskiego).
Mimo to wiele słowników (i encyklopedii) do niedawna
podawało formę z dwoma l jako wariant przetrwały z czasów sprzed korekty
ortografii.
W niektórych słownikach formy
te pozostawiono ze względów technicznych (nie opłacało się dokonywać tych -
ilościowo niewielkich - zmian w kosztownym składzie poligraficznym), ale w
wielu wypadkach dodano odsyłacze do zapisów właściwych (np. w "Wielkim
słowniku ortograficzno-fleksyjnym", Świat Książki). Niestety i ostatnio
widuję leksykograficzne prace poprawnościowe i publikacje naukowe (głównie lekarskie i chemiczne), które powielają ten niewątpliwy błąd.
W "Wikipedii" znalazłem słowo hasłowe *alloantygen (antygen *allogeniczny). Złożyłem prośbę, żeby to poprawiono.
Należy też pamiętać, że alo- lub allo- na początku wyrazu nie musi być
przedrostkiem alo- o znaczeniu 'inny, wariantowy, obcy'. Tak jest w
wyrazach typu alogiczny, gdzie przedrostkiem jest a-, ale także w
wyrazach typu allobarbital, w których postacią prymarną przedrostka jest
allil, w odmianie allo- lub rzadziej allilo-. Nie chodzi tu o izomer,
ale o związek chemiczny propen, propenyl = allil.
Allobarbital to inaczej dwuallil
barbiturowy albo po prostu dwuallil (chemicznie kwas 5,5-dwuallilobarbiturowy). Podobnie z
allochlorkiem (chlorek allilu). Z dwoma l piszemy niektóre nazwy własne
(np. liczne nazwiska: Gordon Alloport; nazwy krain i ludów: Allobrogum,
Allobrogowie) oraz nazwy pospolite obce (terminy, zwykle z łaciny lub greki)
niepoddane transkrypcji polskiej (np. Allobates - drzewołazy).
Tak więc piszemy: alocentryczny, aloerotyzm, aloprzeszczep, aloizomer, aloantygen itd.
Poprawmy też niektóre wyrazy w 6-tomowej "Nowej encyklopedii PWN" z 1995 r. oraz w suplemencie do niej. Stosuje się tam ortografię niekonsekwentną, raz z dwoma l, raz z jednym. Powinno się pisać (i drukować): alochton, alochtoniczny, alodialny, alogenny, alogeniczny, alometria, alomnezje, alomorfy, alopatia, alopatyczny, alopatryczny, aloplastyka, aloprzeciwciała, alosomy, alotriomorfizm, alotropia, alotropowy, alotypy, alotypia.